H Μάχη Με Τις Φλόγες
Μια μάχη που,είναι αγώνας απέναντι στον
εαυτό σου και τις αγωνίες σου,που πρέπει να κατανικήσεις για να
μπορέσεις να παλέψεις με τα απρόβλεπτα στοιχεία της φύσης
Κάθε επιχείρηση κατάσβεσης έχει μεγάλες δυσκολίες. Αλλωστε, για να
κληθούν να συνδράμουν τα Canadair, η κατάσταση είναι κρίσιμη και δεν
μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις επίγειες δυνάμεις. Τα αεροσκάφη συχνά
αναγκάζονται να πλησιάσουν ακόμα και μόλις 30 μέτρα πάνω από τη φωτιά,
εκεί όπου αναπτύσσονται θερμοκρασίες που μπορεί να αγγίξουν και τους
1.000 βαθμούς Κελσίου, πετώντας με ταχύτητα μέχρι και 250 χιλιόμετρα την
ώρα. Κι όλα αυτά με ανέμους να πνέουν σε ένταση ακόμα και 9 μποφόρ, με
κίνδυνο να σπάσει το αεροσκάφος από τις αναταράξεις. Υπό τις ίδιες
συνθήκες καλούνται να ανεφοδιάζουν το αεροσκάφος με νερό. Μια διαδικασία
που δεν κρατά περισσότερα από δώδεκα δευτερόλεπτα, αλλά απαιτεί
εξαιρετικά λεπτούς και συντονισμένους χειρισμούς από κυβερνήτη και
συγκυβερνήτη και ταυτόχρονα μεγάλη δύναμη, αφού το χτύπημα στο κύμα
είναι πολύ έντονο, ειδικά όταν η θάλασσα είναι ταραγμένη.
Ωστόσο, το πιο δύσκολο για όλους τους χειριστές είναι η απρόβλεπτη
φωτιά που δεν επιτρέπει σχεδιασμούς. «Για τη φωτιά δεν υπάρχει δυστυχώς
σύστημα πρόβλεψης. Ρίχνεις το νερό, ξαναγεμίζεις και επιστρέφεις... σε
μια άλλη φωτιά. Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα γυρίσει μέσα στο επόμενο λεπτό»,
περιγράφει.
Στις μεγάλες πυρκαγιές που μαίνονται για ημέρες, αλλά και στις περιόδους που ξεσπούν πολλές φωτιές σε διαφορετικά σημεία - πράγμα καθόλου σπάνιο για την καλοκαιρινή περίοδο - τα ωράρια είναι εξαντλητικά. Πολλές φορές ο Χ. Χαρούσης αναγκάστηκε επί πολλές ημέρες να κάνει τρεις τρίωρες αποστολές την ίδια ημέρα, εκτελώντας μεγάλες διαδρομές με ενδιάμεσο διάλειμμα μισής ώρας και ανάπαυση μόνο τις νυχτερινές ώρες, που είναι αδύνατη η πτήση. Μάλιστα, ο ίδιος κάποια στιγμή αναγκάστηκε να παραμείνει στην Ελευσίνα για έναν ολόκληρο μήνα, προκειμένου να συνδράμει σε διάφορα μέτωπα. Ακόμα, όμως, και στις «ήρεμες» ημέρες είναι σε επιφυλακή, αφού, εφόσον παραστεί ανάγκη και κληθεί, θα πρέπει να είναι έτοιμος για αναχώρηση μέσα σε 20 λεπτά.
Η μεγάλη αυτή κούραση, όμως, ισοσκελίζεται από το συναίσθημα που του αφήνει κάθε επιτυχημένη αποστολή. «Η ικανοποίηση είναι πολύ μεγάλη όταν βλέπεις ότι το σύστημα λειτούργησε και ότι καταφέραμε να σώσουμε ανθρώπινες ζωές και να προστατεύσουμε το δάσος». Η ικανοποίηση αυτή, άλλωστε, είναι εκείνο που τον κάνει να αντιπαρέρχεται την αρνητική κριτική για αναποτελεσματικότητα. «Ο κόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Οτι, για παράδειγμα, υπάρχουν σημεία που το σκάφος δεν μπορεί να πλησιάσει. Και όταν καεί το σπίτι σου, είναι λογικό να αντιδράς και να επιρρίπτεις ευθύνες, ακόμα και σε όσους δεν φταίνε», αναφέρει.
Στα μάτια των περισσοτέρων, πάντως, οι χειριστές των Canadair είναι
ήρωες. Ο Χαρίτων Χαρούσης ξέρει ότι επιτελεί πολύ σημαντικό λειτούργημα,
όμως πιστεύει πως κάνει απλά το καθήκον του. «Πίσω από εμάς υπάρχει
πολύς κόσμος, που κάνει ουσιαστική δουλειά. Αυτοί που συντηρούν τα
αεροσκάφη, φτιάχνουν τους ασυρμάτους, αναλαμβάνουν τους εφοδιασμούς. Και
χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει το σύστημα».
Για να αντεπεξέλθεις σε μια τόσο απαιτητική δουλειά χρειάζεται
συνεχής εκπαίδευση. Στη διάρκεια της καριέρας του ο Χαρίτων Χαρούσης
επέκτεινε τις γνώσεις του στο Σχολείο Ελεγκτών Αέρος Επιφανείας, τη
Σχολή Πολέμου Αεροπορίας, ενώ εκπαιδεύτηκε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό
Πολιτικής Προστασίας.
Πηγή
Category: 383
0 σχόλια